هلال خون

ای ھﻼل ﺧﻮن دوﺑﺎره ﺳﺮ زدی ای ﻣﺤﺮم ﺑﺎر دﯾﮕﺮ آﻣﺪی زﺧﻢ دل ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺖ ﮐﺎری ﺷﺪه ﺧﻮن ﺑﻪ داﻣﺎن اﻓﻖ ﺟﺎری ﺷﺪه در ﺗﻮ ﺑﺎغ ﻻﻟﻪ ی ﭘﺮﭘﺮ ﺑﻮد ﻋﮑﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻋﻠﯽ اﺻﻐﺮ ﺑﻮد ای ھﻼل ﺧﻮن ﭼﺮا ﺑﺎز آﻣﺪی ﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﻧﯿﻨﯽ ﺳﺮاﻓﺮاز آﻣﺪی در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ اﺷﮏ ﺧﯿﺮ اﻟﻨﺎس را زﺧﻢ ﻓﺮق ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺎس را در ﺗﻮ ﺑﺲ داغ ﻣﮑﺮر دﯾﺪه ام ﭘﯿﮑﺮ ﺻﺪ ﭼﺎک اﮐﺒﺮ دﯾﺪه ام در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﺧﯿﻤﻪ ھﺎی ﺳﻮﺧﺘﻪ ﮐﺎم ﺧﺸﮏ و داﻣﻦ اﻓﺮوﺧﺘﻪ در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﺻﻮرت و ﺧﺎک ﺗﻨﻮر در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﺳﯿﻨﻪ و ﺳﻢ ﺳﺘﻮر در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﺟﺴﻢ ھﻔﺘﺎد و دو ﺗﻦ ﻏﺮق ﺧﻮن اﻓﺘﺎده ﺑﯽ ﻏﺴﻞ و ﮐﻔﻦ در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﮔﺮﯾﻪ درداﻧﻪ ھﺎ ﮐﻌﺐ ﻧﯽ ﺑﺮروی ﮐﺘﻒ و ﺷﺎﻧﻪ ھﺎ در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﯾﺎس ﻧﯿﻠﯽ ﭘﻮش ھﺎ در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﺧﻮن روان از ﮔﻮش ھﺎ در ﺗﻮ ﭘﯿﺪا آﺗﺶ ﺗﺎب و ﺗﺐ اﺳﺖ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﻣﺮﮐﺐ ﺑﯽ ﺻﺎﺣﺐ اﺳﺖ در ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ از ﺧﻮن ﺟﺒﯿﻦ ﺷﺴﺘﻪ وﺟﻪ از روی ﻧﺎزﻧﯿﻦ در ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﯾﺘﯿﻤﯽ ﺑﺎرھﺎ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺟﺎن داده زﯾﺮ ﺧﺎرھﺎ در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﭼﮫﺮه ھﺎ از ﺧﻮن ﺧﻀﺎب ﺑﺮ ﻟﺐ طﻔﻠﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ آب آب وای وای ای ﻣﺎه ﻣﺎﺗﻢ! ﺑﺎزﮔﺮد ای ھﻼل ﻏﺼﻪ و ﻏﻢ! ﺑﺎزﮔﺮد ﺑﺎز ﺷﻮ ای ﻣﺎه اﺷﮏ و ﻣﺎه آه ﺗﺮﺳﻢ آﯾﺪ ﺷﻤﺮ دون در ﻗﺘﻠﮕﺎه ﺳﻮﺧﺖ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﻟﻢ و آدم ﺑﺲ اﺳﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮ دل ھﺎ ﻣﺰن ﻣﯿﺜﻢ ﺑﺲ است